21.-(1) Πας όστις χρησιμοποιεί οιονδήποτε μηχανοκίνητον όχημα ή προκαλεί, επιτρέπει ή ανέχεται την χρήσιν αυτού κατά παράβασιν του παρόντος Νόμου ή των δυνάμει αυτού εκδιδομένων Κανονισμών, ή κατέχων άδειαν οδικής χρήσεως παραβαίνει ή παραλείπει να συμμορφωθή προς οιονδήποτε όρον τεθέντα εν αυτή, είναι ένοχος αδικήματος και εν περιπτώσει καταδίκης υπόκειται εις φυλάκισιν διά χρονικόν διάστημα μη υπερβαίνον τους εξ μήνας ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .450 ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής ποινής.
(2) Το Δικαστήριον ενώπιον του οποίου προσήφθη κατηγορία εναντίον προσώπου τινός δι’ αδίκημα διαπραχθέν κατά παράβασιν του εδαφίου (1), δύναται, κατόπιν EX PARTE αιτήσεως, να διατάξη την προσωρινήν απαγόρευσιν της κυκλοφορίας του αναφερομένου εις την κατηγορίαν οχήματος μέχρι της τελικής εκδικάσεως της υποθέσεως αναφορικώς προς ην προσήφθη η κατηγορία:
Νοείται ότι η έκδοσις τοιούτου διατάγματος υπόκειται εις τας διατάξεις του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, των περί Δικαστηρίων Νόμων και των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών:
Νοείται περαιτέρω ότι εάν εκδοθή διάταγμα απαγορεύον προσωρινώς την κυκλοφορίαν οχήματος αναφερομένου εις την κατηγορίαν ως προνοείται εν τω παρόντι εδαφίω, και το πρόσωπον εναντίον του οποίου προσήφθη η κατηγορία απαλλαγή ή αθωωθή, το τοιούτο πρόσωπον έχει αγώγιμον δικαίωμα προς αποζημίωσιν διά την ζημίαν ην υπέστη συνεπεία της προσωρινής απαγορεύσεως της κυκλοφορίας του εν λόγω οχήματος.
(3) Εάν το πρόσωπον εναντίον του οποίου εξεδόθη διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (2) δεν υπακούη ή παραλείπη να συμμορφωθή προς το τοιούτο διάταγμα, είναι ένοχον ποινικού αδικήματος και υπόκειται εις φυλάκισιν διά χρονικόν διάστημα μη υπερβαίνον το εν έτος ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .1000 ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής ποινής.