21.-(1) Σε ποινική διαδικασία για αδίκημα δυνάμει του παρόντος Νόμου αποτελεί υπεράσπιση για τον κατηγορούμενο αν αποδείξει-
(α) ότι η διάπραξη του αδικήματος οφειλόταν σε λάθος ή στο γεγονός ότι βασίσθηκε σε πληροφορίες που του παρασχέθηκαν, ή σε πράξη ή παράλειψη άλλου προσώπου, σε ατύχημα ή άλλη αιτία πέρα από τον έλεγχο του· και
(β) ότι έλαβε κάθε λογική προφύλαξη και άσκησε κάθε επιμέλεια για να αποφευχθεί η διάπραξη του αδικήματος από τον ίδιο τον κατηγορούμενο ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που τελεί κάτω από τον έλεγχο του.
(2) Σε ποινική διαδικασία για αδίκημα κατά παράβαση του εδαφίου (1)(β) του άρθρου 3 αποτελεί υπεράσπιση για τον κατηγορούμενο αν αποδείξει ότι δεν γνώριζε και δεν μπορούσε, καταβάλλοντας λογική επιμέλεια, να εξακριβώσει-
(α) ότι τα αγαθά δεν ανταποκρίνονται προς την περιγραφή· ή
(β) ότι η περιγραφή είχε επιτεθεί στα αγαθά.