Ο περί Προλήψεως Πυρκαϊών στην Ύπαιθρο Νόμος του 1988 (220/1988)

4. (1)-Απαγορεύεται σε οποιοδήποτε πρόσωπο να ανάβει φωτιά σε οποιοδήποτε σημείο της υπαίθρου, είτε σε ιδιόκτητη γη είτε σε μη:

Νοείται ότι επιτρέπεται το άναμμα φωτιάς στην ύπαιθρο με σκοπό την παρασκευή ή το ζέσταμα φαγητού, αλλά το πρόσωπο που προβαίνει στην εν λόγω πράξη οφείλει να λαμβάνει επαρκείς προφυλάξεις για την παρεμπόδιση εξάπλωσης της φωτιάς και να έχει πάντοτε στη διάθεση του τα αναγκαία μέσα για να την κατασβέσει εντελώς μετά τη χρησιμοποίησή της:

Νοείται περαιτέρω ότι επιτρέπεται από πρόσωπο το άναμμα φωτιάς μόνο κατόπιν άδειας από την αρχή τοπικής διοίκησης της περιοχής μέσα στα όρια της οποίας βρίσκεται το σημείο στο οποίο πρόκειται να ανάψει τη φωτιά και με την επίβλεψη των εν λόγω αρχών—

(α) για την καύση αποκλαδιών αμπελιών, ελαιόδεντρων και οπωροφόρων δένδρων:

(i) κατά την περίοδο που αρχίζει από την 1^η Δεκεμβρίου και λήγει την 15^η Μαρτίου· και

(ii) κατά την περίοδο που αρχίζει από την 16^η Μαρτίου και λήγει την 31^η Μαρτίου, σε περιοχές υψομέτρου άνω των χίλιων μέτρων (1000 m) από τη στάθμη της θάλασσας, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στην άδεια, μετά από εισήγηση του Τμήματος Δασών και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας·

(β) για την καύση δένδρων ή φυτών που έχουν προσβληθεί από ασθένεια· και

(γ) για την καύση αποκαλάμης σιτηρών, νοουμένου ότι η πιο πάνω άδεια είναι γραπτή-

(i) για το έτος 2004 μέχρι την 30^ή ημέρα του μηνός Νοεμβρίου· και

(ii) για το έτος 2005 από τη 15^η ημέρα του μηνός Σεπτεμβρίου μέχρι την 30^ή ημέρα του μηνός Νοεμβρίου.

(2) Η παράγραφος (α) της δεύτερης επιφύλαξης του εδαφίου (1) του παρόντος άρθρου έχει ισχύ μέχρι την 30^η Απριλίου 2015.