22.-(1) Σε περίπτωση άρνησης ή παράλειψης-
(α) προσώπου να καταβάλει στην αρμόδια αρχή το αντίτιμο των δαπανών οι οποίες το βαρύνουν κατά το άρθρο 18∙
(β) προσώπου, στο οποίο επεβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο δυνάμει του παρόντος Νόμου, να καταβάλει στην αρμόδια αρχή τέτοιο πρόστιμο,
η αρμόδια αρχή λαμβάνει δικαστικά μέτρα και εισπράττει το οφειλόμενο ποσό ως αστικό χρέος οφειλόμενο στη Δημοκρατία.
(2) Οποιοδήποτε από τα ακόλουθα συνιστά επιβάρυνση επί πλοίου, η οποία επιβάρυνση ικανοποιείται κατά προτίμηση έναντι των άλλων δανειστών, όμως έπεται της τελευταίας υποθήκης:
(α) δαπάνη η οποία αναφέρεται στο άρθρο 18 και η οποία αφορά το εν λόγω πλοίο∙
(β) διοικητικό πρόστιμο που επεβλήθηκε στον έχοντα την εκμετάλλευση του πλοίου δυνάμει του παρόντος Νόμου, αναφορικά με το εν λόγω πλοίο.
(3) Σε περίπτωση που διοικητικό πρόστιμο που επιβλήθηκε δυνάμει του παρόντος Νόμου προσβλήθηκε επιτυχώς είτε ενώπιον του Υπουργού κατά το άρθρο 21Β είτε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά το Άρθρο 146 του Συντάγματος, ισχύουν τα ακόλουθα:
(α) τα εδάφια (1) και (2) δεν εφαρμόζονται αναφορικά με τέτοιο διοικητικό πρόστιμο∙
(β) η αρμόδια αρχή επιστρέφει οποιοδήποτε καταβληθέν προαναφερόμενο διοικητικό πρόστιμο, στο πρόσωπο που το είχε καταβάλει.