Φροντίδα υγείας χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενούς.

13.-(1) Σε περίπτωση κατά την οποία ο ασθενής δεν είναι σε θέση, λόγω της πνευματικής ή της σωματικής του κατάστασης, να εκφράσει τη βούλησή του και είναι απαραίτητη η άμεση παροχή φροντίδας υγείας και νοουμένου ότι δεν μπορεί να δοθεί έγκαιρα η ενημερωμένη συγκατάθεση από συγγενή πρώτου ή, εάν δεν υπάρχει τέτοιος συγγενής εν ζωή, από συγγενή δεύτερου βαθμού, ή από τον νόμιμο αντιπρόσωπο του ασθενή, η συγκατάθεσή του θεωρείται δεδομένη, εκτός εάν οι επιθυμίες του ασθενή έχουν εκφρασθεί σαφώς και εγγράφως ή είναι πρόδηλο ότι θα αρνείτο τη συγκεκριμένη παροχή φροντίδας υγείας.

(2) Σε περίπτωση κατά την οποία, λόγω της κατάστασης του ασθενούς, διοριστεί κατά νόμο ή θα έπρεπε να διοριστεί πρόσωπο του οποίου η ενημερωμένη συγκατάθεση είναι αναγκαία και η παροχή φροντίδας υγείας επείγει, η φροντίδα υγείας μπορεί να παρασχεθεί, εάν η συγκατάθεση δεν μπορεί να εξασφαλιστεί έγκαιρα, εκτός εάν είναι πρόδηλο από προηγουμένως και από σαφώς και εγγράφως εκφρασθείσες επιθυμίες ότι ο ασθενής θα αρνείτο τη συγκεκριμένη παροχή φροντίδας υγείας:

Νοείται ότι, όταν η ενημερωμένη συγκατάθεση του προσώπου που διορίστηκε κατά νόμο είναι αναγκαία, ο ασθενής εμπλέκεται στη διαδικασία στο βαθμό που η ικανότητά του και οι συνθήκες το επιτρέπουν.

(3) Όπου, σύμφωνα με το νόμο, ανήλικος δεν έχει την ικανότητα να συγκατατεθεί σε λήψη φροντίδας υγείας, η φροντίδα υγείας παρέχεται μόνο με την εξουσιοδότηση του γονέα ή άλλου προσώπου, το οποίο δυνάμει του νόμου δύναται να παράσχει τέτοια εξουσιοδότηση και εφαρμόζονται κατ΄αναλογία οι διατάξεις του εδαφίου (2):

Νοείται ότι, η γνώμη του ανήλικου λαμβάνεται υπόψη ως αποφασιστικός παράγοντας του οποίου η σημασία αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία και το βαθμό ωριμότητας.

(4) Εάν το πρόσωπο που κατά νόμο διορίστηκε ή, σε περίπτωση ανηλίκου, ο γονέας, ή άλλο πρόσωπο σύμφωνα με το εδάφιο (3), αρνείται να δώσει τη συγκατάθεσή του και ο παροχέας υπηρεσιών υγείας ο οποίος θα προσφέρει φροντίδα υγείας είναι της άποψης ότι η φροντίδα είναι προς το συμφέρον του ασθενούς, εάν παρέχεται χρόνος, το ζήτημα, παραπέμπεται για απόφαση σε δικαστήριο ή σε άλλο όργανο, όπως νόμος εκάστοτε ορίζει:

Νοείται ότι, σε περίπτωση επείγοντος ιατρικού περιστατικού, ο παροχέας υπηρεσιών υγείας ενεργεί κατά την κρίση του, σύμφωνα με το καλώς νοούμενο συμφέρον του ασθενούς.

(5) Σε οποιαδήποτε περίπτωση όπου η πρέπουσα συγκατάθεση είναι αδύνατο να ληφθεί-

(α) οποιαδήποτε φροντίδα υγείας που επιβάλλεται ως επείγουσα μπορεί να παρασχεθεί μόνο αν ο παροχέας υπηρεσιών υγείας κρίνει ότι είναι προς όφελος της υγείας του ασθενούς ή συνάδει προς το καλώς νοούμενο συμφέρον του ασθενούς.

(β) οι προηγουμένως, τυχόν, εκφρασθείσες επιθυμίες από ασθενή σε σχέση με φροντίδα υγείας λαμβάνονται υπόψη.