Ο περί Ναυαγησάντων Επιβατών Νόμος (ΚΕΦ.297)

1. Ο παρών Νόμος θα αναφέρεται ως ο περί Ναυαγησάντων Επιβατών Νόμος.

2. Στο Νόμο αυτό-

“επιβατικό πλοίο” σημαίνει θαλασσοπόρο πλοίο κάθε περιγραφής που μεταφέρει ένα ή περισσότερους επιβάτες κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε ταξιδιού από οποιοδήποτε μέρος των κτήσεων της Αυτής Μεγαλειότητας σε οποιοδήποτε άλλο μέρος.

3. Αν οποιοιδήποτε επιβάτες οποιουδήποτε επιβατικού πλοίου διασωθούν από ναυάγιο είτε με αποβίβαση τους από το πλοίο είτε με περισυλλογή τους από τη θάλασσα με λέμβο, σχεδία, ή με άλλο τρόπο, και το λιμάνι ή το μέρος στο οποίο μεταφέρονται βρίσκεται στην Κύπρο, το Υπουργικό Συμβούλιο ή οποιοδήποτε πρόσωπο που εξουσιοδοτείται από αυτό για το σκοπό αυτό δύναται να καλύψει όλα ή οποιοδήποτε μέρος των δαπανών που προέκυψαν από το γεγονός αυτό.

4. Αν οποιοσδήποτε επιβάτης οποιουδήποτε επιβατικού πλοίου χωρίς δική του αμέλεια ή παράλειψη βρεθεί σε οποιοδήποτε λιμάνι ή μέρος της Κύπρου άλλο από αυτό για το οποίο το πλοίο αρχικά προοριζόταν, ή στο οποίο αυτός ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο για λογαριασμό του δυνατόν να είχε συμβληθεί να αποβιβαστεί, το Υπουργικό Συμβούλιο ή οποιοδήποτε πρόσωπο που εξουσιοδοτείται από αυτό για το σκοπό αυτό, δύναται να στείλει αυτόν στο σκοπούμενο προορισμό του, εκτός αν ο Κυβερνήτης του πλοίου εντός σαράντα οκτώ ωρών από την άφιξη του επιβάτη δώσει στο Υπουργικό Συμβούλιο γραπτή ανάληψη υποχρέωσης ότι θα στείλει ή μεταφέρει αυτόν εντός έξι εβδομάδων μετά από αυτή στον αρχικό προορισμό του, και εκτός αν ο πλοίαρχος στείλει ή μεταφέρει αυτόν ανάλογα, εντός της περιόδου αυτής.

5. Όλες οι δαπάνες οι οποίες προκύπτουν βάσει του Νόμου αυτού ή με εξουσιοδότηση του Υπουργικού Συμβουλίου, περιλαμβανομένων των εξόδων συντήρησης των επιβατών μέχρις ότου σταλούν στον προορισμό τους, και όλων των αναγκαίων κλινοστρωμνών, προμηθειών και τροφίμων, καθίστανται χρέος οφειλόμενο προς την Κυβέρνηση της Κύπρου από τον ιδιοκτήτη, ναυλωτή και πλοίαρχο του πλοίου, και ανακτώνται από αυτούς ή από ένα ή περισσότερους από αυτούς με αγωγή του Γενικού Εισαγγελέα, κατά τον ίδιο τρόπο όπως και στην περίπτωση άλλων οφειλών προς την Κυβέρνηση της Κύπρου.

6. Πιστοποιητικό κατά τον τύπο του Παραρτήματος, ή όσον το δυνατό πλησιέστερο με αυτόν όπως οι περιστάσεις της υπόθεσης επιτρέπουν, που φέρεται υπογραμμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο, και που αναφέρει το ολικό ποσό των δαπανών αυτών γίνεται αποδεκτό ως μαρτυρία σε οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη διαδικασία για την ανάκτηση του οφειλόμενου αυτού χρέους χωρίς απόδειξη της υπογραφής του Υπουργικού Συμβουλίου και θεωρείται ικανοποιητική μαρτυρία για το ποσό των δαπανών αυτών και ότι προέκυψαν δεόντως, και δεν είναι αναγκαίο να προσαχθεί εκ μέρους της Κυβέρνησης της Κύπρου οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία προς υποστήριξη της αξίωσης, αλλά δίνεται αμέσως απόφαση υπέρ της Κυβέρνησης με έξοδα αγωγής, εκτός αν ο εναγόμενος επικαλεστεί ειδικά και αποδείξει δεόντως ότι το πιστοποιητικό είναι ανακριβές ή πλαστό, ή επικαλεστεί ειδικά και αποδείξει οποιαδήποτε γεγονότα που δείχνουν ότι οι δαπάνες δεν προέκυψαν δεόντως βάσει του Νόμου αυτού.

7. Σε καμιά περίπτωση δεν ανακτάται για τις δαπάνες αυτές ποσό μεγαλύτερο από ποσό ίσο με το διπλάσιο του ολικού ποσού των ναύλων που λήφθηκαν, ή οφείλονται και δύνανται να ανακτηθούν από ή για λογαριασμό του ιδιοκτήτη, ναυλωτή ή πλοιάρχου του πλοίου ή οποιουδήποτε από αυτούς σε σχέση με τον ολικό αριθμό των επιβατών οι οποίοι δυνατόν να επιβιβάστηκαν στο πλοίο, το οποίο ολικό ποσό των ναύλων πρέπει να αποδεικνύεται από τον εναγόμενο, αν θα έχει πλεονέκτημα με τον περιορισμό αυτό στο χρέος του.

8. Αν οποιοιδήποτε επιβάτες σταλούν στον προορισμό τους βάσει των διατάξεων του άρθρου 4, δεν έχουν δικαίωμα επιστροφής των ναύλων τους ή αποζημίωσης για απώλεια ναύλου.