92. Όταν δικαστική απόφαση διευθετεί οποιοδήποτε ζήτημα τίτλου επί ακίνητης ιδιοκτησίας, επίδοση αντιγράφου αυτής στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο αποτελεί επαρκή εξουσιοδότηση προς τον αρμόδιο λειτουργό του πιο πάνω Γραφείου να διενεργήσει όλες τις αναγκαίες εγγραφές συνεπεία της δικαστικής απόφασης.
93. Όταν δικαστική απόφαση διατάσσει διαχωρισμό ακίνητης ιδιοκτησίας, δύναται να εκδοθεί ένταλμα διαχωρισμού με το οποίο διατάσσεται όπως ο διαχωρισμός της ιδιοκτησίας γίνει από Κτηματολογικό Λειτουργό ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο το οποίο το Δικαστήριο θεωρεί κατάλληλο να διορίσει για το σκοπό αυτό.
Το Δικαστήριο πριν εκδώσει το διάταγμα, δύναται να απαιτήσει από το πρόσωπο το οποίο ζητά αυτό να καταθέσει τέτοιο ποσό χρημάτων ως το Δικαστήριο θεωρεί αναγκαίο για τα έξοδα διενέργειας του διαχωρισμού.
Το ένταλμα αποτελεί επαρκή εξουσιοδότηση για το λειτουργό ή το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται να διενεργήσει το διαχωρισμό που διατάχτηκε σε οποιοδήποτε χρόνο μετά τη λήψη του εντάλματος από αυτό, είτε τα πρόσωπα μεταξύ των οποίων πρόκειται να διαχωριστεί η ιδιοκτησία είναι παρόντα κατά το χρόνο που διενεργείται ο διαχωρισμός είτε όχι.
94. Για σκοπούς εκτέλεσης της δικαστικής απόφασης Δικαστή Τούρκικου Οικογενειακού Δικαστηρίου με την οποία διατάσσεται η πληρωμή χρημάτων ή η εκτέλεση οποιασδήποτε άλλης πράξης ή πράγματος, το Επαρχιακό Δικαστήριο δύναται, με αίτηση οποιουδήποτε προσώπου υπέρ του οποίου εκδόθηκε η δικαστική απόφαση, να εκδώσει τα ίδια εντάλματα και διατάγματα ωσάν η δικαστική απόφαση να είχε πράγματι εκδοθεί από το Επαρχιακό Δικαστήριο0 και δύναται να αναστέλλει εκτέλεση δικής του δικαστικής απόφασης, και έχει σχετικά με τη δικαστική απόφαση, όλες τις εξουσίες οι οποίες καθορίζονται στο Μερος ΙΧ του Νόμου αυτού.
95. Οι διατάξεις του Νόμου αυτού δεν θεωρούνται ότι καταργούν ή ότι περιορίζουν το δικαίωμα οποιουδήποτε Δικαστηρίου να επιβάλλει υπακοή προς οποιοδήποτε διάταγμα που εκδόθηκε από αυτό δυνάμει των διατάξεων του περί Δικαστηρίων Νόμου.
96.-(1) Ο Κυβερνήτης, με τη συμβουλή και τη βοήθεια του Αρχιδικαστή και του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, δύναται από καιρό σε καιρό να εκδίδει κανονισμούς (που στο Νόμο αυτό αναφέρονται ως “Κανονισμοί Πώλησης”), για τη ρύθμιση-
(α) της διεξαγωγής των πωλήσεων ακίνητης ιδιοκτησίας δυνάμει του Νόμου αυτού
(β) του διορισμού προσώπων για τη διεξαγωγή των πωλήσεων
(γ) των δικαιωμάτων που πρέπει να καταβάλλονται στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο ή σε οποιοδήποτε πρόσωπο κατά τις πωλήσεις αυτές
(δ) των όρων, υπό τους οποίους πρόκειται να πωληθεί η ιδιοκτησία
(ε) του τύπου της ειδοποίησης που προβλέπεται από το άρθρο 39 και του τρόπου επίδοσης της.
(2) Οι Κανονισμοί πρέπει να συνάδουν με το Νόμο αυτό και δύνανται να παρέχουν στον Επαρχιακό Κτηματολογικό Λειτουργό εξουσία να δίνει οποιεσδήποτε ειδικές οδηγίες ως προς τον τρόπο και τους όρους της πώλησης, όταν θεωρεί αυτό σκόπιμο, αλλά δεν θα εξουσιοδοτείται να διατάσσει τη διεξαγωγή οποιασδήποτε πώλησης κατά τρόπο ασυμβίβαστο με το Νόμο αυτό.
(3) Οι Κανονισμοί δύνανται να καταργούν ή να τροποποιούν προγενέστερους κανονισμούς.
(4) Οι Κανονισμοί δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και τίθενται σε ισχύ σε χρόνο που ορίζεται σε αυτούς ή με διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
96Α. Ο εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτής, ο οποίος δυνάμει των διατάξεων του Μέρους V διενέργησε εκτέλεση επί του ακινήτου αποκτά, κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία το ακίνητο αυτό υπόκειται στην εν λόγω εκτέλεση, συντρέχουσες και ισοδύναμες μετά του εγγεγραμμένου κυρίου εξουσίες για λήψη κάθε αστικού ή ποινικού μέτρου κατά παντός προσώπου για την προστασία του ακινήτου από οποιαδήποτε καταστροφή ή ζημιά.
96Β. Κάθε πρόσωπο που έχει οποιοδήποτε συμφέρον, είτε ως κύριος είτε ως κληρονόμος επί ακινήτου που τελεί υπό εκτέλεση δυνάμει των διατάξεων του Μέρους V, το οποίο κατά τη διάρκεια της περιόδου κατά την οποία το ακίνητο αυτό υπόκειται σε εκτέλεση, διενεργεί ή διατάσσει ή εκούσια επιτρέπει οποιαδήποτε πράξη από την οποία το ακίνητο αυτό καταστρέφεται ή ζημιώνεται ουσιωδώς, εκτός αν αποδείξει προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου ότι ενέργησε κατά τον πιο πάνω τρόπο χωρίς δόλια πρόθεση, είναι ένοχο αδικήματος δυνάμει του Νόμου αυτού και σε περίπτωση καταδίκης υπόκειται σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες ή σε φυλάκιση για διάστημα που δεν υπερβαίνει τα δύο χρόνια ή και στις δύο ποινές, της φυλάκισης και της χρηματικής ποινής.