1. Ο παρών Νόμος θα καλήται ο περί Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως (Τροποποητικός περί Υποχρεωτικής Εκπαιδεύσεως) Νόμος 1962.
2. Εν τω παρόντι Νόμω οι χρησιμοποιούμενοι όροι έχουσι την εν τω Νόμω περί Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως, Κεφ. 166, καθοριζομένην έννοιαν.
3.-(1) Ο γονεύς οιουδήποτε παιδίου υποχρεούται όπως επιτρέπη και επιβάλλη την τακτικήν αυτού φοίτησιν εις σχολείον στοιχειώδους εκπαιδεύσεως ή όπως παρέχη εις το παιδίον ικανοποιητικήν, κατά την κρίσιν του Διευθυντού Γραφείου Παιδείας, εκπαίδευσιν, ανάλογον προς την παρεχομένην εις τοιούτο σχολείον.
(2) Η υποχρέωσις αύτη του γονέως διαρκεί μέχρις ότου το παιδίον περατώση την φοίτησιν ή τουλάχιστον φοιτήση επί επταετίαν εις σχολείον στοιχειώδους εκπαιδεύσεως ή μέχρις ότου το παιδίον έχει εκπαιδευθή, κατά την κρίσιν του Διευθυντού Γραφείου Παιδείας, εις επίπεδον ανάλογον προς το της εκπαιδεύσεως της παρεχομένης εις άπαντα τα έτη σχολείου στοιχειώδους εκπαιδεύσεως.
4. Εάν ο γονεύς οιουδήποτε παιδίου κατ’ επανάληψιν και άνευ σπουδαίου λόγου παραλείπη να συμμορφωθή προς τας διατάξεις του προηγουμένου άρθρου είναι ένοχος αδικήματος και τιμωρείται διά προστίμου μέχρι .25 διά την πρώτην παράβασιν και μέχρι .50 δι’ εκάστην πρόσθετον παράβασιν.
5. Ως σπουδαίοι λόγοι εν τω προηγουμένω άρθρω νοούνται οι ακόλουθοι:
(α) Η μη ύπαρξις λειτουργούντος σχολείου εις απόστασιν δύο μιλίων ή μικροτέραν από της οικίας του γονέως ή η μη παροχή δωρεάν μεταφοράς εάν το σχολείον απέχει πέραν των δύο μιλίων εκ της οικίας του γονέως.
(β) Εάν το παιδίον δεν δύναται να φοιτά εις σχολείον ή να εκπαιδεύεται διά λόγους υγείας ή δι’ αναπότρεπτον αιτίαν.
(γ) Εάν το Δικαστήριον πεισθή ότι ο γονεύς κατέβαλε πάσαν δυνατήν προσπάθειαν όπως συμμορφωθή προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου ή εάν κατά την κρίσιν του Δικαστηρίου υπάρχη άλλη εύλογος αιτία.
6. Ειδικοί Κανονισμοί εγκρινόμενοι υπό της Συνελεύσεως ρυθμίζουν τας λεπτομερείας της εφαρμογής του παρόντος Νόμου.