22.-(1) Με την έκδοση διατάγματος υιοθεσίας όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των φυσικών γονέων προς τον ανήλικο παύουν και περιέρχονται στους υιοθετούντες.
(2) Το διάταγμα υιοθεσίας δεν επηρεάζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων σε σχέση με τη χρονική περίοδο πριν από την έκδοση του.
(3) Με το διάταγμα υιοθεσίας παύει κάθε γονικό δικαίωμα ή υποχρέωση προς τον ανήλικο-
(α) Των φυσικών γονέων ή του κηδεμόνα του ανηλίκου, εφόσον ο γονέας δεν είναι ένα από τα πρόσωπα που πρόκειται να υιοθετήσουν τον ανήλικο·
(β) οποιουδήποτε προσώπου δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου που βρίσκεται σε ισχύ κατά το χρόνο εκδόσεως του διατάγματος υιοθεσίας.
(4) Με το διάταγμα υιοθεσίας τερματίζεται κάθε υποχρέωση που προκύπτει δυνάμει συμφωνίας, διαθήκης ή αποφάσεως Δικαστηρίου για την καταβολή παροχών για τη συντήρηση του ανηλίκου ή σχετικά για οποιοδήποτε άλλο θέμα που ανάγεται στα γονικά καθήκοντα.
(5) Το εδάφιο (4) δεν εφαρμόζεται σε υποχρεώσεις δυνάμει καταπιστεύματος ή συμφωνίας, εκτός αν ρητά προνοείται στο σχετικό έγγραφο ότι η υποχρέωση θα τερματίζεται με την έκδοση διατάγματος υιοθεσίας.
23.-(1) Το υιοθετούμενο τέκνο θα θεωρείται καθ' όλα νόμιμο και φυσικό τέκνο των υιοθετούντων και σε καμιά περίπτωση δε θα θεωρείται τέκνο οποιουδήποτε άλλου προσώπου.
(2) Οι διατάξεις του εδαφίου (1) δεν έχουν εφαρμογή ως προς το υιοθετούμενο πρόσωπο, τους φυσικούς γονείς και τους εξ αίματος συγγενείς του για σκοπούς συγγένειας σε σχέση με τη σύναψη γάμου ή στοιχειοθέτησης του αδικήματος της αιμομιξίας σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα.
(3) Δεν επιτρέπεται ο γάμος μεταξύ του υιοθετουμένου και του υιοθετούντος, ανεξάρτητα αν ο υιοθετούμενος υιοθετηθεί αργότερα από άλλο πρόσωπο.