1. Ο παρών Νόμος θα αναφέρεται ως ο περί Χώρων Κράτησης Απαγορευμένων Μεταναστών Νόμος του 2011.
2. Στον παρόντα Νόμο, εκτός αν από το κείμενο προκύπτει διαφορετική έννοια -
«απαγορευμένος μετανάστης» σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο, εναντίον του οποίου έχουν εκδοθεί διατάγματα κράτησης και απέλασης, δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, όπως εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται·
«Αρχηγός» σημαίνει τον Αρχηγό Αστυνομίας δυνάμει του περί Αστυνομίας Νόμου του 2004, όπως εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται·
«Αστυνομία» έχει την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό δυνάμει του περί Αστυνομίας Νόμου του 2004, όπως εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται·
«Επιτροπή» σημαίνει την Επιτροπή Επίβλεψης της Λειτουργίας Χώρων Κράτησης Απαγορευμένων Μεταναστών που καθιδρύεται δυνάμει του άρθρου 5·
«κρατούμενος» σημαίνει απαγορευμένο μετανάστη που κρατείται σε χώρο κράτησης·
«Υπουργός» σημαίνει τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως·
«χώρος κράτησης» σημαίνει χώρο κράτησης απαγορευμένων μεταναστών που καθορίζεται δυνάμει του άρθρου 4.
3. Με τον παρόντα Νόμο σκοπείται η δημιουργία και η ρύθμιση λειτουργίας χώρων κράτησης απαγορευμένων μεταναστών, στους οποίους κρατούνται απαγορευμένοι μετανάστες, μέχρι την απέλασή τους από τη Δημοκρατία δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου:
Νοείται ότι, η Αστυνομία δύναται να αποφασίσει την κράτηση συγκεκριμένου απαγορευμένου μετανάστη σε συγκεκριμένο χώρο κράτησης, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, το βαθμό επικινδυνότητας του εν λόγω μετανάστη.
4. (1) Ο Υπουργός δύναται, με διάταγμά του που δημοσιεύεται στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, να καθορίζει οποιοδήποτε χώρο στη Δημοκρατία, ως «χώρο κράτησης απαγορευμένων μεταναστών», και να ορίζει ως αρμόδιο όργανο για τη λειτουργία και φύλαξη τέτοιου χώρου και την κράτηση σ’ αυτόν απαγορευμένων μεταναστών την Αστυνομία, η οποία για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου ενεργεί δυνάμει, τόσο του παρόντος Νόμου, όσο και του περί Αστυνομίας Νόμου του 2004, όπως εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται.
(2) Στο διάταγμα, που εκδίδει ο Υπουργός δυνάμει του εδαφίου (1) ορίζει επίσης -
(α)τον τρόπο φύλαξης του χώρου κράτησης·
(β)τον τρόπο επίβλεψης της λειτουργίας τέτοιου χώρου από την Επιτροπή που καθιδρύεται δυνάμει του άρθρου 5· και
(γ)την υποβολή έκθεσης, σε τακτά χρονικά διαστήματα, προς τον ίδιο, τόσο από την Αστυνομία όσο και από την Επιτροπή αναφορικά με τη λειτουργία του χώρου κράτησης.
(3) Σε περίπτωση που η λειτουργία και φύλαξη χώρων κράτησης ανατίθεται στην Αστυνομία, ο Αρχηγός διορίζει τον υπεύθυνο και το βοηθό υπεύθυνο του εν λόγου χώρου:
Νοείται ότι, κανένας δε διορίζεται ως υπεύθυνος και βοηθός υπεύθυνος χώρου κράτησης, εκτός εάν είναι κάτοχος ακαδημαϊκού προσόντος σχετικού με τα καθήκοντα της θέσης και πενταετούς τουλάχιστον πείρας σε θέματα διοίκησης και ελέγχου συναφών χώρων κράτησης.
5. (1) Το Υπουργικό Συμβούλιο, με Απόφασή του, καθιδρύει Επιτροπή Επίβλεψης της Λειτουργίας Χώρων Κράτησης Απαγορευμένων Μεταναστών.
(2) Ως Πρόεδρος της Επιτροπής ορίζεται ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ή εκπρόσωπός του και ως μέλη, ο Αρχηγός Αστυνομίας ή εκπρόσωπός του και από ένας εκπρόσωπος των Υπουργείων-
(α)Εσωτερικών,
(β)Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων,
(γ)Οικονομικών και
(δ)Υγείας.
(3) Η Επιτροπή επισκέπτεται τουλάχιστον οκτώ φορές το χρόνο και οποτεδήποτε το κρίνει σκόπιμο για να ελέγχει τον τρόπο λειτουργίας και ασφάλειας οποιουδήποτε χώρου κράτησης και οποιαδήποτε σχετικά έγγραφα, καθώς και το περιεχόμενο ηλεκτρονικών υπολογιστών ή άλλων συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε σχέση με τέτοιο χώρο ή με τους κρατούμενους σε τέτοιους χώρους.
6. (1) Κατά την εισδοχή σε χώρο κράτησης, δίδεται σε κάθε κρατούμενο ειδικό έντυπο σε καταληπτή γλώσσα από τον ίδιο, στο οποίο καταγράφονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των κρατουμένων.
(2) Κατά την εισδοχή, γίνεται προληπτική ιατρική εξέταση κάθε κρατούμενου προς αποφυγή μεταδοτικών ασθενειών.
(3) Κατά την εισδοχή, γίνεται έρευνα στον κρατούμενο και στα προσωπικά του αντικείμενα, όπως προνοείται στο άρθρο 7 και καταγράφεται η προσωπική του περιουσία.
(4) Για κάθε κρατούμενο δημιουργείται φάκελος, στον οποίο καταγράφονται, τα απαραίτητα στοιχεία κατά την εισδοχή στο χώρο κράτησης, περιλαμβανομένης της προσωπικής του περιουσίας, της κατάστασής του κατά την εισδοχή και ευρημάτων ιατρικού ελέγχου και ο φάκελος αυτός ενημερώνεται κατά τη διάρκεια της κράτησης σε σχέση με μετακινήσεις, ιατρικές επισκέψεις και άλλα θέματα, μέχρι την απόλυση του κρατουμένου:
Νοείται ότι, τα προσωπικά δεδομένα κάθε κρατουμένου τυγχάνουν χειρισμού σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Επεξεργασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Προστασία του Ατόμου) Νόμου του 2001, όπως εκάστοτε τροποποιείται ή αντικαθίσταται.
(5) Όταν γίνεται παραλαβή κρατουμένου, ο υπεύθυνος του χώρου κράτησης ενημερώνεται από τον παραδίδοντα για το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του κρατουμένου και προειδοποιείται αν υπάρχει κίνδυνος απόδρασης ή βίαιης αντίδρασης, για τα οποία γίνεται σχετική καταχώριση στο φάκελο του κρατουμένου.
7. (1) Κατά την εισδοχή του κρατουμένου στο κρατητήριο, ο κρατούμενος ερευνάται, με σκοπό να αφαιρεθεί από αυτόν ο,τιδήποτε, με το οποίο μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εαυτό του ή σε άλλα πρόσωπα ή ζημιά στις κτηριακές εγκαταστάσεις του χώρου κράτησης ή να διευκολύνει την απόδρασή του.
(2) Γυναίκες κρατούμενες ερευνώνται από γυναικείο προσωπικό.
(3) Κατά την έρευνα, κατάσχεται από τον κρατούμενο ο,τιδήποτε, το οποίο μπορεί να παράσχει μαρτυρία για τη διακρίβωση της ταυτότητάς του ή για οποιαδήποτε υπόθεση.
(4) Ζώνη, γραβάτα, κορδόνια υποδημάτων, σπίρτα, αναπτήρας, σάλι, κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικός υπολογιστής και παρόμοια αντικείμενα, αφαιρούνται από τον κρατούμενο και οποιοδήποτε από αυτά δύναται να επιστραφεί στον κρατούμενο σύμφωνα με τις διατάξεις Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου.
(5) Μετά την έρευνα, η περιουσία του κρατουμένου καταγράφεται και φυλάγεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο.
8. (1) Λαμβάνονται όλα τα μέτρα, ώστε ο κάθε κρατούμενος κατά την απόλυσή του να λαμβάνει την προσωπική του περιουσία και να υπογράφει ότι την παρέλαβε.
(2) Με τη συμπλήρωση της απόλυσης κρατουμένου σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (1), γίνονται οι ανάλογες καταχωρήσεις στο φάκελο του κρατουμένου.
(3) Ο συμπληρωμένος φάκελος του κρατουμένου παραδίδεται αυθημερόν στην Αστυνομία.
9. (1) Το Υπουργικό Συμβούλιο εκδίδει Κανονισμούς για την καλύτερη εφαρμογή του παρόντος Νόμου και για τον καθορισμό οποιουδήποτε θέματος χρήζει καθορισμού.
(2) Ειδικότερα, και χωρίς επηρεασμό της γενικότητας του εδαφίου (1), Κανονισμοί που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος άρθρου δύναται να προνοούν για οποιοδήποτε από τα ακόλουθα θέματα:
(α)Τη ρύθμιση της διοίκησης, λειτουργίας και ασφάλειας χώρου κράτησης·
(β)τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των κρατουμένων·
(γ)τις συνθήκες κράτησης και προσφερόμενες ανέσεις στους κρατουμένους·
(δ)το δικαίωμα επικοινωνίας των κρατουμένων με το δικηγόρο τους και άλλα πρόσωπα·
(ε)το χειρισμό κρατουμένων και χρήση αναγκαίας βίας υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται από τις διατάξεις διεθνών συμβάσεων και άλλης νομοθεσίας·
(στ)την πειθαρχία κρατουμένων και τον περιορισμό ή στέρηση δικαιωμάτων τους σε περίπτωση απειθαρχίας·
(ζ)τη δυνατότητα αγοράς προϊόντων προσωπικής χρήσης ή κατανάλωσης·
(η)την ικανοποίηση των θρησκευτικών αναγκών των κρατουμένων·
(θ)τον περιορισμό καπνίσματος μόνο σε ειδικά διαρρυθμισμένους χώρους·
(ι)το χειρισμό οικογενειών με παιδιά καθώς και ευάλωτων ομάδων κρατουμένων·
(ια)την προληπτική ιατρική εξέταση και προστασία της υγείας των κρατουμένων·
(ιβ)τις δραστηριότητες των κρατουμένων·
(ιγ)την παροχή υπηρεσιών διερμηνέων·
(ιδ)την εκπαίδευση του προσωπικού χώρων κράτησης·
(ιε)τη συνοδεία κρατουμένων από το χώρο κράτησης στο καθορισμένο από τον Αρχηγό ή εκπρόσωπό του σημείο εξόδου της Δημοκρατίας·
(ιστ)το είδος και τον τρόπο φύλαξης του αναγκαίου εξοπλισμού των φυλάκων·
(ιζ)τη δημιουργία και λειτουργία Επιτροπής Παραπόνων·
(ιη)οποιοδήποτε άλλο θέμα χρήζει ρύθμισης.
10. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή των δυνάμει αυτού Κανονισμών διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις σαράντα χιλιάδες ευρώ (€40.000) ή και στις δύο αυτές ποινές:
Νοείται ότι, εάν η ενέργεια ή η παράλειψη του παραβάτη συνιστά αδίκημα και κατά τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, ο οποίος προβλέπει σοβαρότερη από την ανωτέρω ποινή, τότε ο παραβάτης δυνατόν να διωχθεί δυνάμει του εν λόγω νόμου.