61.-(1) Σε περίπτωση που ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών δεν είναι καταναλωτής, ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών και ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών επιτρέπεται να συμφωνούν ότι δεν εφαρμόζονται εν όλω ή εν μέρει το άρθρο 62(1), το άρθρο 64(3) και (4) και τα άρθρα 72, 74, 76, 77, 80, 89 και 90 :
(2) Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται επί πολύ μικρών επιχειρήσεων κατά τον ίδιο τρόπο, όπως και επί των καταναλωτών.
(3) Ο παρών Νόμος δεν θίγει την εφαρμογή των διατάξεων του περί Συμβάσεων Καταναλωτικής Πίστης Νόμου και άλλων σχετικών ενωσιακών ή εθνικών μέτρων που αφορούν τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση πιστώσεων στους καταναλωτές που δεν εναρμονίζονται με την Οδηγία (ΕΕ) 2015/2366, οι οποίες είναι σύμφωνες με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
62.-(1) Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν χρεώνει τον χρήστη υπηρεσιών πληρωμών για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων ενημέρωσης που υπέχει ή για τα διορθωτικά και προληπτικά μέτρα που οφείλει να λαμβάνει δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Μέρους, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στο άρθρο 79(1), (2) και (3), στο άρθρο 80(5), (6) και (7) και στο άρθρο 88(5):
(2) Για πράξεις πληρωμής που παρέχονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών τόσο του πληρωτή όσο και του δικαιούχου ή ο μοναδικός πάροχος υπηρεσιών πληρωμών για την πράξη πληρωμής είναι εγκατεστημένοι σε αυτήν, ο δικαιούχος επωμίζεται τις επιβαρύνσεις που επιβάλλει ο δικός του πάροχος υπηρεσιών πληρωμών και ο πληρωτής επωμίζεται τις επιβαρύνσεις που επιβάλλει ο δικός του πάροχος υπηρεσιών πληρωμών.
(3) Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν εμποδίζει τον δικαιούχο να ζητεί από τον πληρωτή επιβάρυνση ή να του προσφέρει έκπτωση ή άλλως να τον κατευθύνει προς τη χρήση του συγκεκριμένου μέσου πληρωμών:
(4) Η επιβάρυνση σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλεται για τη χρήση μέσων πληρωμών στα οποία εφαρμόζονται διατραπεζικές προμήθειες δυνάμει του Κεφαλαίου ΙΙ του Κανονισμού (ΕΕ) 2015/751 ή για τις υπηρεσίες πληρωμών που διέπονται από τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 260/2012.
(5) Ο δικαιούχος δεν επιτρέπεται να ζητεί επιβαρύνσεις για τη χρήση συγκεκριμένου μέσου πληρωμών.
63.-(1) Στις περιπτώσεις μέσων πληρωμών τα οποία, σύμφωνα με τη σύμβαση-πλαίσιο, αφορούν αποκλειστικά επιμέρους πράξεις πληρωμής που δεν υπερβαίνουν τα τριάντα ευρώ (€30), είτε έχουν όριο δαπανών εκατόν πενήντα ευρώ (€150), είτε αποθηκεύουν χρηματικά ποσά που δεν υπερβαίνουν ποτέ τα εκατόν πενήντα ευρώ (€150), οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών δύναται να συμφωνούν με τους χρήστες των υπηρεσιών πληρωμών τους ότι-
(α) Το άρθρο 69(1)(β), το άρθρο 70(1)(γ) και (δ) και το άρθρο 74(5) και (6) δεν εφαρμόζονται, αν το μέσο πληρωμής δεν μπορεί να δεσμευτεί ή δεν μπορεί να αποτραπεί περαιτέρω χρήση του∙
(β) τα άρθρα 72 και 73 και το άρθρο 74(1), (5) και (6) δεν εφαρμόζονται, αν το μέσο πληρωμής χρησιμοποιείται ανωνύμως ή ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν είναι σε θέση, για άλλους λόγους που είναι εγγενείς στο μέσο πληρωμής, να αποδείξει ότι μια πράξη πληρωμής είναι εγκεκριμένη·
(γ) ανεξάρτητα από το άρθρο 79(1), (2) και (3), ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν υποχρεούται να ενημερώσει τον χρήστη των υπηρεσιών πληρωμών για την άρνηση εκτέλεσης εντολής πληρωμής, εάν o λόγος μη εκτέλεσης στο εν λόγω πλαίσιο είναι πρόδηλος·
(δ) ανεξάρτητα από το άρθρο 80, ο πληρωτής δεν επιτρέπεται να ανακαλέσει την εντολή πληρωμής μετά τη διαβίβαση της εντολής πληρωμής ή τη συγκατάθεσή του να εκτελεστεί η πράξη πληρωμής από τον δικαιούχο·
(ε) ανεξάρτητα από τα άρθρα 83 και 84, εφαρμόζονται άλλες προθεσμίες εκτέλεσης.
(2) Τα άρθρα 73 και 74 δεν εφαρμόζονται επί μέσου ηλεκτρονικού χρήματος κατά την έννοια του άρθρου 2 του περί Ηλεκτρονικού Χρήματος Νόμου, εκτός αν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή δεν έχει τη δυνατότητα να προβαίνει σε δέσμευση του λογαριασμού πληρωμών στον οποίο είναι αποθηκευμένο το ηλεκτρονικό χρήμα ή σε φραγή του μέσου πληρωμών, και το ποσό στον λογαριασμό πληρωμών ή στα μέσα πληρωμών στα οποία είναι αποθηκευμένο το ηλεκτρονικό χρήμα δεν υπερβαίνει τα χίλια ευρώ (€1.000).