ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α - ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
Πεδίο εφαρμογής του Μέρους ΙΙΙ

38.-(1) Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται επί μεμονωμένων πράξεων πληρωμής, επί συμβάσεων-πλαισίων και επί πράξεων πληρωμής που καλύπτονται από αυτές και τα συμβαλλόμενα μέρη επιτρέπεται να συμφωνήσουν ότι το παρόν Μέρος δεν εφαρμόζεται εν όλω ή εν μέρει, εφόσον ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών δεν είναι καταναλωτής.

(2) Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται επί πολύ μικρών επιχειρήσεων κατά τον ίδιο τρόπο όπως και επί των καταναλωτών.

(3) Ο παρών Νόμος δεν θίγει την εφαρμογή του περί των Συμβάσεων Καταναλωτικής Πίστης Νόμου ή άλλα σχετικά ενωσιακά ή εθνικά μέτρα που αφορούν τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση πιστώσεων στους καταναλωτές, που δεν εναρμονίζονται με την Οδηγία (ΕΕ) 2015/2366, τα οποία είναι σύμφωνα με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Λοιπές διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

39.-(1) Το παρόν Μέρος δεν θίγει οποιαδήποτε διάταξη του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιλαμβάνει επιπλέον απαιτήσεις περί προηγούμενης ενημέρωσης.

(2) Ανεξάρτητα από το εδάφιο (1), όταν εφαρμόζονται οι διατάξεις του περί της εξ Αποστάσεως Εμπορίας Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών προς τους Καταναλωτές Νόμου, οι διατάξεις περί πληροφόρησης του άρθρου 4 του εν λόγω Νόμου, εκτός της παραγράφου (β)(iii) έως (vi), της παραγράφου (γ)(i), (iv) και (v) και της παραγράφου (δ)(ii), αντικαθίστανται από τα άρθρα 44, 45, 51 και 52 του παρόντος Νόμου.

Χρέωση για παροχή πληροφοριών

40.-(1) Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν επιτρέπεται να χρεώνει τον χρήστη υπηρεσιών πληρωμών για παροχή πληροφοριών δυνάμει του παρόντος Μέρους.

(2) Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών και ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών επιτρέπεται να συμφωνούν για τη χρέωση της παροχής επιπλέον πληροφοριών ή της πιο συχνής αποστολής τους ή της διαβίβασής τους με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που προσδιορίζεται στη σύμβαση-πλαίσιο, οι οποίες αποστέλλονται κατόπιν αιτήματος του χρήστη των υπηρεσιών πληρωμών.

(3) Στην περίπτωση που ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δύναται να επιβάλει χρέωση για πληροφορίες δυνάμει του εδαφίου (2), η χρέωση πρέπει να είναι εύλογη και ανάλογη με το πραγματικό κόστος στο οποίο υποβάλλεται ο πάροχος των υπηρεσιών πληρωμών.

Βάρος της απόδειξης όσον αφορά τις απαιτήσεις πληροφόρησης

41. Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών φέρει το βάρος της απόδειξης, προκειμένου να αποδείξει ότι έχει συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις πληροφόρησης του παρόντος Μέρους.

Παρέκκλιση από τις απαιτήσεις πληροφόρησης για τα μέσα πληρωμών μικρής αξίας και το ηλεκτρονικό χρήμα

42.-(1) Στις περιπτώσεις μέσων πληρωμών τα οποία, σύμφωνα με τη σχετική σύμβαση-πλαίσιο, αφορούν αποκλειστικά επιμέρους πράξεις πληρωμής που δεν υπερβαίνουν τα τριάντα ευρώ (€30) είτε έχουν όριο δαπανών εκατόν πενήντα ευρώ (€150), είτε αποθηκεύουν χρηματικά ποσά που δεν υπερβαίνουν ποτέ τα εκατόν πενήντα ευρώ (€150), τότε-

(α) Ανεξάρτητα από τα άρθρα 51, 52 και 56, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών παρέχει στον πληρωτή πληροφορίες μόνο για τα κύρια χαρακτηριστικά της υπηρεσίας πληρωμών, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιείται το μέσο πληρωμών, την ευθύνη, τα επιβαλλόμενα τέλη και άλλες ουσιώδεις πληροφορίες που απαιτούνται για τη λήψη τεκμηριωμένης απόφασης, καθώς και ενδείξεις για τη θέση άλλων πληροφοριών και όρων που προσδιορίζονται στο άρθρο 52 και είναι διαθέσιμες με ευπρόσιτο τρόπο∙

(β) είναι δυνατόν να συμφωνείται ότι, ανεξάρτητα από το άρθρο 54, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν υποχρεούται να προτείνει μεταβολές των όρων της σύμβασης-πλαισίου κατά τον τρόπο που προβλέπεται στο άρθρο 51(1)·

(γ) είναι δυνατόν να συμφωνείται ότι, ανεξάρτητα από τα άρθρα 57 και 58, μετά την εκτέλεση μιας πράξης πληρωμής-

(i) ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών παρέχει ή καθιστά διαθέσιμο έναν μόνο αριθμό αναφοράς που επιτρέπει στον χρήστη υπηρεσιών πληρωμών να αναγνωρίζει την πράξη πληρωμής, το ποσό της και τα σχετικά τέλη και/ή, στην περίπτωση πολλαπλών πράξεων πληρωμής του ίδιου είδους προς τον ίδιο δικαιούχο, μόνο πληροφορίες σχετικά με το συνολικό ποσό και τα τέλη αυτών των πράξεων πληρωμών,

(ii) ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών δεν υποχρεούται να παρέχει ή να καθιστά διαθέσιμες τις πληροφορίες που αναφέρονται στην υποπαράγραφο (i), εάν το μέσο πληρωμής χρησιμοποιείται ανώνυμα ή ο πάροχος των υπηρεσιών πληρωμής δεν είναι τεχνικά σε θέση να τις παράσχει, ωστόσο ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών παρέχει στον πληρωτή τη δυνατότητα να ελέγχει το ποσό των αποθηκευμένων χρηματικών ποσών.

(2) Για τις εθνικές πράξεις πληρωμών, η Κεντρική Τράπεζα δύναται να μειώνει ή να διπλασιάζει τα ποσά που αναφέρονται στο εδάφιο (1) και δύναται να αυξάνει τα ποσά αυτά, όταν πρόκειται για προπληρωμένα μέσα πληρωμών, μέχρι πεντακόσια ευρώ (€500).