14. (1) Για τη σύναψη γάμου απαιτείται η ελεύθερη συναίνεση των προσώπων που θα συνάψουν το γάμο.
(2) Πρόσωπο θεωρείται ότι δεν συναινεί ελεύθερα για σύναψη γάμου, στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) Είναι ανίκανο κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου να αντιληφθεί και να εκτιμήσει την πράξη του, ώστε να συναινέσει στη σύναψη γάμου, λόγω νοητικής διαταραχής ή ανεπάρκειας ή λόγω εγκεφαλικής ή άλλης πάθησης ή ασθένειας ή λόγω εξάρτησης από εξαρτησιογόνες ουσίες, ή
(β) τελεί υπό πλάνη σχετικά με την ταυτότητα του προσώπου του άλλου προσώπου, ή
(γ) έχει εξαναγκαστεί να συνάψει το γάμο με απειλή, όπως καθορίζεται στο εδάφιο (4) του παρόντος άρθρου.
(3) [Διαγράφηκε].
(4) Για τους σκοπούς της παραγράφου (γ) του εδαφίου (2) απειλή συνιστά:
(α) κάθε ενέργεια, πράξη ή παράλειψη που δύναται να επιφέρει φόβο στο μέσο λογικό άνθρωπο, ότι θα εκτεθεί σε άμεσο και σημαντικό κίνδυνο η ζωή, η τιμή, η ελευθερία, η σωματική ακεραιότητα ή η περιουσία του ή εκείνη των μελών της οικογένειας του, και εκ του φόβου αυτού δίδει τη συγκατάθεση του για τέλεση γάμου·
(β) κάθε νόμιμη, παράνομη ή εναντίον των χρηστών ηθών ενέργεια ή πράξη ή δήλωση που επιφέρει φόβο στο μέσο λογικό άνθρωπο και ως εκ του λόγου αυτού αποσπάται η συγκατάθεση του ενός ή και των δύο προσώπων για τέλεση γάμου.