10.-(1) Σε περίπτωση που Κοινοτικός Κανονισμός ή Κοινοτική Απόφαση εναποθέτει υποχρέωση ή διακριτική ευχέρεια στη Δημοκρατία, για θέματα άλλα από αυτά τα οποία ρυθμίζονται από τα άλλα άρθρα του παρόντος Νόμου ή για θέματα άλλα από αυτά τα οποία σχετίζονται με την ίδρυση νομικού προσώπου, και το Υπουργικό Συμβούλιο κρίνει ότι η φύση τέτοιας υποχρέωσης ή διακριτικής ευχέρειας απαιτεί τη θέσπιση νομικής διάταξης, έχει εξουσία να εκδίδει διάταγμα προς υλοποίηση της προαναφερόμενης υποχρέωσης ή διακριτικής ευχέρειας της Δημοκρατίας.
(2) Τα ακόλουθα συνιστούν μη εξαντλητικό κατάλογο θεμάτων για τα οποία το Υπουργικό Συμβούλιο έχει εξουσία να εκδίδει διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (1) -
(α) Επιβολή υποχρέωσης όπως σήμανση προϊόντος αναγράφεται σε συγκεκριμένη γλώσσα· και
(β) αναστολή ή προσωρινός περιορισμός διάταξης πράξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
(3) Πρόσωπο που διενεργεί πράξη ή παράλειψη κατά παράβαση οποιουδήποτε διατάγματος το οποίο εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου, διαπράττει ποινικό αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει το ένα (1) έτος ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις πενήντα χιλιάδες ευρώ (€50.000) ή σε αμφότερες τις ποινές.