34.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 39 και ανεξάρτητα από τις διατάξεις των παραγράφων (α) μέχρι (ε) του εδαφίου (2) του άρθρου 4, άτομο με αναπηρία οποιασδήποτε ηλικίας δύναται να αιτείται παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, νοουμένου ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 5, 8, 12, 13 και 14 του παρόντος Νόμου:
Νοείται ότι άγαμο άτομο με αναπηρία που δεν έχει συμπληρώσει το εικοστό όγδοο (28) έτος της ηλικίας του δε θεωρείται μέλος της οικογενειακής μονάδας για σκοπούς εφαρμογής των προϋποθέσεων που αναφέρονται στα άρθρα 8,12,13 και 14 του παρόντος Νόμου.
(2) Σε άτομο με αναπηρία το οποίο καθίσταται δικαιούχο ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος παρέχεται και μηνιαίο ποσό ίσο με διακόσια είκοσι έξι (€226) ευρώ, ως αναπηρικό επίδομα.
(3) Οποιοδήποτε άτομο με αναπηρία το οποίο δεν πληρεί τις προϋποθέσεις της παραγράφου (β) του εδαφίου (1) του άρθρου 5 και του εδαφίου (2) του άρθρου 5 και πληρεί τις λοιπές υποχρεώσεις που αναφέρονται στο εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου, θα εξετάζεται από τον Προϊστάμενο Υπηρεσίας με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περίπτωσής του:
Νοείται ότι το ποσό που παρέχεται σε δικαιούχο άγαμο ανάπηρο άτομο ηλικίας μικρότερης των εικοσιοκτώ (28) ετών ως ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ή/και το ποσό που παρέχεται σε οποιοδήποτε δικαιούχο ως αναπηρικό επίδομα δύναται να παραχωρείται και με τη μορφή παροχής υπηρεσιών ή/και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο μετά από διαβούλευση και σε αυτή την περίπτωση, το δικαιούχο άγαμο πρόσωπο ηλικίας μικρότερης των εικοσιοκτώ (28) ετών, θεωρείται ως μέλος της οικογενειακής μονάδας για παροχή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.