150. Ο αντιπρόσωπος δεν δύναται κατά νόμο να προσλάβει άλλο για την εκτέλεση πράξεων, τις οποίες ρητά ή σιωπηρά ανέλαβε να εκτελέσει αυτοπροσώπως, εκτός αν η πρόσληψη υποκατάστατου αντιπροσώπου επιτρέπεται από τα συναλλακτικά ήθη ή επιβάλλεται από τη φύση της αντιπροσωπείας.
151. “Υποκατάστατος αντιπρόσωπος”, είναι πρόσωπο ικανό προς το συμβάλλεσθαι το οποίο προσλήφθηκε και ενεργεί υπό τον έλεγχο του αρχικού αντιπροσώπου κατά τη διεξαγωγή των εργασιών της αντιπροσωπείας.
152.-(1) Aν ο υποκατάστατος αντιπρόσωπος διοριστεί κατάλληλα, ο αντιπροσωπευόμενος, όσον αφορά τρίτους, αντιπροσωπεύεται από τον υποκατάστατο αντιπρόσωπο, δεσμεύεται από τις πράξεις του και ευθύνεται για αυτές, ωσάν να επρόκειτο για αντιπρόσωπο που διορίστηκε αρχικά από τον αντιπροσωπευόμενο.
(2) Ο αντιπρόσωπος ευθύνεται έναντι του αντιπροσωπευόμενου για τις πράξεις του υποκατάστατου αντιπροσώπου.
(3) Ο υποκατάστατος αντιπρόσωπος ευθύνεται για τις πράξεις, έναντι του αντιπροσώπου, όχι όμως έναντι του αντιπροσωπευομένου, παρά μόνο σε περίπτωση απάτης ή αδικήματος που διαπράχτηκε εσκεμμένα.
153. Αν ο αντιπρόσωπος διόρισε υποκατάστατο αντιπρόσωπο, χωρίς να έχει εξουσιοδότηση γι’ αυτό, ο αντιπρόσωπος βρίσκεται έναντι του προσώπου που διορίστηκε κατά τον τρόπο αυτό σε σχέση αντιπροσωπευόμενου προς αντιπρόσωπο, και ευθύνεται για τις πράξεις αυτού τόσο έναντι του αντιπροσωπευόμενου όσο και έναντι τρίτων~ ο αντιπροσωπευόμενος δεν αντιπροσωπεύεται από το πρόσωπο αυτό που διορίστηκε κατά τον τρόπο αυτό ούτε ευθύνεται για τις πράξεις αυτού, το πρόσωπο όμως που διορίστηκε κατά τον τρόπο αυτό δεν ευθύνεται έναντι του αντιπροσωπευόμενου.
154. Αν ο αντιπρόσωπος, έχοντας ρητή ή σιωπηρή εξουσιοδότηση να διορίσει άλλο πρόσωπο για να ενεργεί για τον αντιπροσωπευόμενο κατά τη διεξαγωγή των εργασιών της αντιπροσωπείας, διόρισε άλλο πρόσωπο, το πρόσωπο που διορίστηκε κατά τον τρόπο αυτό δεν θεωρείται υποκατάστατος αντιπρόσωπος, αλλά αντιπρόσωπος του αντιπροσωπευόμενου κατά την έκταση των εργασιών της αντιπροσωπείας που του εμπιστεύτηκαν.
155. Κατά την επιλογή του εν λόγω αντιπροσώπου, ο αντιπρόσωπος οφείλει να επιδείξει την ίδια περίσκεψη την οποία θα επιδείκνυε άνθρωπος συνήθους σύνεσης στις δικές του υποθέσεις~ αν επιδείξει τέτοια περίσκεψη, δεν ευθύνεται έναντι του αντιπροσωπευόμενου για τις πράξεις ή την αμέλεια του αντιπροσώπου που επιλέγηκε κατά τον τρόπο αυτό.