18ΙΑ.-(1)(α) Στις προβλεπόμενες στο εδάφιο (1) του άρθρου 18Α και στο εδάφιο (1) του άρθρου 18Ι περιπτώσεις, σε περίπτωση ολικής καταστροφής ή ανεπανόρθωτης απώλειας των εναρμονισμένων προϊόντων κατά τη μεταφορά τους στη Δημοκρατία από το άλλο κράτος μέλος, στο οποίο τέθηκαν σε ανάλωση, εξαιτίας τυχαίου συμβάντος ή ανωτέρας βίας ή κατόπιν έγκρισης του Διευθυντή για την καταστροφή των προϊόντων, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης δεν καθίσταται απαιτητός στη Δημοκρατία.
(β) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, θεωρείται ότι τα προϊόντα έχουν υποστεί ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια σε περίπτωση που δεν δύναται να χρησιμοποιηθούν ως προϊόντα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.
(2) Σε περίπτωση μερικής απώλειας που οφείλεται στη φύση των προϊόντων κατά τη μεταφορά τους στη Δημοκρατία από το κράτος μέλος στο οποίο τέθηκαν σε ανάλωση, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης δεν καθίσταται απαιτητός στη Δημοκρατία, εφόσον το ποσό της απώλειας δεν υπερβαίνει το κοινό όριο μερικής απώλειας για τα εν λόγω εναρμονισμένα προϊόντα, το οποίο καθορίζεται σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (7) του άρθρου 5 ή σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου (α) του εδαφίου (8) του άρθρου 5, κατά περίπτωση, εκτός εάν το Τελωνείο έχει εύλογη υποψία απάτης ή παρατυπίας.
(3) Η ολική καταστροφή ή η ανεπανόρθωτη απώλεια, ολική ή μερική, των εναρμονισμένων προϊόντων που προβλέπονται στο εδάφιο (1), πρέπει να αποδεικνύεται κατά τρόπο ικανοποιητικό για τον Διευθυντή στις περιπτώσεις που η εν λόγω ολική καταστροφή ή η ανεπανόρθωτη απώλεια, ολική ή μερική, επήλθε ή διαπιστώθηκε στη Δημοκρατία: