1. Ο παρών Νόμος θα αναφέρεται ως ο περί της Πέμπτης Τροποποίησης του Συντάγματος Νόμος του 2006.
2. Το Σύνταγμα τροποποιείται με την προσθήκη, αμέσως μετά το άρθρο 1 αυτού, του ακόλουθου νέου άρθρου 1Α:
«Άρθρο 1Α. Ουδεμία διάταξη του Συντάγματος θεωρείται ότι ακυρώνει νόμους που θεσπίζονται, πράξεις που διενεργούνται ή μέτρα που λαμβάνονται από τη Δημοκρατία τα οποία καθίστανται αναγκαία από τις υποχρεώσεις της ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτε εμποδίζει Κανονισμούς, Οδηγίες ή άλλες πράξεις ή δεσμευτικά μέτρα νομοθετικού χαρακτήρα που θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ή από τα θεσμικά τους όργανα ή από τα αρμόδιά τους σώματα στη βάση των συνθηκών που ιδρύουν τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ή την Ευρωπαϊκή Ένωση από του να έχουν νομική ισχύ στη Δημοκρατία.».
3. Η υποπαράγραφος (στ) της παραγράφου 2 του άρθρου 11 του Συντάγματος αντικαθίσταται από την ακόλουθη νέα υποπαράγραφο:
«(στ) σύλληψης ή κράτησης ατόμου προς παρεμπόδιση της χωρίς άδεια εισόδου στο έδαφος της Δημοκρατίας ή σύλληψης ή κράτησης αλλοδαπού εναντίον του οποίου έγιναν ενέργειες προς το σκοπό απέλασης ή έκδοσης ή σύλληψης ή κράτησης πολίτη της Δημοκρατίας προς το σκοπό έκδοσης ή παράδοσής του, με την επιφύλαξη των ακόλουθων διατάξεων:
(i) Η σύλληψη ή κράτηση πολίτη της Δημοκρατίας προς το σκοπό παράδοσής του με βάση ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης είναι δυνατή μόνο αναφορικά με γεγονότα που επισυνέβησαν ή πράξεις που τελέστηκαν μετά την ημερομηνία προσχώρησης της Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
(ii) Η σύλληψη ή κράτηση πολίτη της Δημοκρατίας προς το σκοπό έκδοσης ή παράδοσής του σύμφωνα με διεθνή σύμβαση που δεσμεύει τη Δημοκρατία είναι δυνατή μόνο αναφορικά με γεγονότα που επισυνέβησαν ή πράξεις που τελέστηκαν μετά τη δημοσίευση του περί της Πέμπτης Τροποποίησης του Συντάγματος Νόμου του 2006.
(iii) Η σύλληψη ή κράτηση οποιουδήποτε προσώπου προς το σκοπό έκδοσης ή παράδοσής του σύμφωνα με διεθνή σύμβαση δεν είναι δυνατή, εάν το αρμόδιο κατά νόμο όργανο ή αρχή έχει ουσιώδη λόγο να πιστεύει ότι το αίτημα της έκδοσης ή παράδοσης έγινε με σκοπό την ποινική δίωξη ή την τιμωρία προσώπου συνεπεία της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της εθνοτικής καταγωγής, των πολιτικών πεποιθήσεων ή των νόμιμων κατά το διεθνές δίκαιο διεκδικήσεων συλλογικών ή ατομικών δικαιωμάτων.».
4. Το άρθρο 140 τροποποιείται ως ακολούθως:
(α) Με την προσθήκη στην παράγραφο 1 αυτού, αμέσως μετά τη φράση «δι’ οιονδήποτε άλλον λόγον πλην της δυσμενούς εις βάρος εκατέρας κοινότητας διακρίσεως» (έκτη και έβδομη γραμμή), της φράσης «ή ευρίσκεται σε αντίθεση ή είναι ασύμφωνος προς το δίκαιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.»∙ και
(β) με την ένθεση στην παράγραφο 3 αυτού, αμέσως μετά τη φράση «ευρίσκεται εις αντίθεσιν ή ασυμφωνίαν προς διάταξίν τινα του Συντάγματος» (δεύτερη και τρίτη γραμμή), της φράσης «ή του δικαίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως,».
5. Το άρθρο 169 του Συντάγματος τροποποιείται με την προσθήκη, αμέσως μετά την παράγραφο 3 αυτού, της ακόλουθης νέας παραγράφου 4:
«4. Η Δημοκρατία δύναται να ασκεί κάθε της επιλογή και διακριτική ευχέρεια που προβλέπεται στις Συνθήκες περί Ιδρύσεως των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε οποιεσδήποτε συνθήκες τροποποιούν ή αντικαθιστούν αυτές και η Δημοκρατία συνομολογεί.».
6. Το άρθρο 179 του Συντάγματος τροποποιείται ως ακολούθως:
(α) Με τη διαγραφή στην παράγραφο 1 αυτού της λέξης «Το» και την αντικατάστασή της με τη φράση «Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 1Α, το»∙ και
(β) με την προσθήκη στην παράγραφο 2 αυτού, αμέσως μετά τις λέξεις «του Συντάγματος» (έκτη γραμμή), της φράσης «ή προς οποιαδήποτε υποχρέωση επιβάλλεται στη Δημοκρατία ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της ως κράτους μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.».