84. Ο Διευθυντής δύναται και έχει την υποχρέωση να δημοσιεύει με εγκύκλιο του αποφάσεις του Υπουργού και της Αρμοδίας Αρχής δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
85.-(1) Ο Διευθυντής δύναται και έχει εξουσία να καθορίζει με γνωστοποίηση τις καταχωρήσεις που πρέπει να γίνονται στο επίσημο ημερολόγιο του πλοίου σε σχέση με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.
(2) Ο πλοίαρχος του πλοίου έχει την υποχρέωση να καταχωρεί στο επίσημο ημερολόγιο του πλοίου τα όσα καθορίζονται κατά το εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου.
86.-(1) Ο Διευθυντής δύναται και έχει εξουσία να καθορίζει με γνωστοποίηση τα τέλη που πρέπει να καταβάλλονται-
(α) για την εξέταση ή επανεξέταση αίτησης που υποβάλλεται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου∙
(β) για την έκδοση, επανέκδοση, ανανέωση, ή παράταση της ισχύος των πιστοποιητικών που εκδίδονται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή για την τροποποίηση ή προσθήκη πληροφοριών ή στοιχείων που αναφέρονται σε αυτά∙
(γ) για επιθεωρήσεις και ελέγχους που γίνονται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου∙ και
(δ) για οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία παρέχεται από την Αρμόδια Αρχή δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
(2) Ο Διευθυντής δύναται και έχει εξουσία να καθορίζει, για περίοδο μέχρι και έξι (6) μήνες από την έναρξη της ισχύος του παρόντος Νόμου ή μέχρι τη δημοσίευση της, κατά το εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου, γνωστοποίησης, οποιοδήποτε από τα δυο είναι ενωρίτερα, τα τέλη που θα πρέπει να καταβάλλονται.
(3) Εξαιρουμένων των τελών που θα πρέπει να καταβάλλονται για την έκδοση των πιστοποιητικών που προβλέπονται από τις διατάξεις της παραγράφου (α) του εδαφίου (6) και του εδαφίου (7) του άρθρου 53 του παρόντος Νόμου, τα καθοριζόμενα , δυνάμει των διατάξεων των εδαφίων (1) ή/και (2) του παρόντος άρθρου, τέλη δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερα από τη σχετική δημόσια δαπάνη για την παροχή της αιτουμένης υπηρεσίας.
(4) Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που αιτείται υπηρεσία δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου έχει την υποχρέωση να καταβάλει τα σχετικά με αυτή τέλη.
(5) Η Αρμόδια Αρχή δύναται και έχει εξουσία να αρνείται την παροχή της αιτουμένης υπηρεσίας ή την εκτέλεση ή διεκπεραίωση της σχετικής με αυτή εργασία χωρίς την εκ των προτέρων καταβολή του σχετικού με αυτή τέλους.
87.-(1) Ο Διευθυντής δύναται και έχει εξουσία να εκδίδει οδηγίες αναφορικά με την υλοποίηση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και τηρουμένων των διατάξεων του να καθορίζει με εγκύκλιο του τη μορφή, τη διάταξη και το περιεχόμενο των-
(α) αιτήσεων που αναφέρονται στις διατάξεις παρόντος Νόμου∙
(β) δηλώσεων που απαιτούνται από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου∙
(γ) των πιστοποιητικών που δύνανται να εκδίδονται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου∙
(δ) αναφορών που απαιτούνται από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου∙ και
(ε) οποιωνδήποτε άλλων εγγράφων κρίνει αναγκαία για υλοποίηση των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή/και για τεκμηρίωση συμμόρφωσης με τις διατάξεις του.
88. Κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο για το οποίο ισχύουν ή εφαρμόζονται οι διατάξεις του παρόντος Μέρους έχει την υποχρέωση να συμμορφώνεται και να υλοποιεί αυτές.
89.-(1) Πρόσωπο το οποίο ενεργεί κατά παράβαση οδηγίας του Διευθυντή που εκδίδεται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Μέρους ή κατά παράβαση οδηγίας της Αρμόδιας Αρχής που εκδίδεται δυνάμει αυτών, ή παραλείπει να συμμορφωθεί με αυτές, ή αρνείται να συνεργαστεί με το Διευθυντή κατά τις διατάξεις του παρόντος Νόμου ή αρνείται να παράσχει οποιεσδήποτε σχετικές πληροφορίες του ζητηθούν από το Διευθυντή δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή παρεμποδίζει το Διευθυντή στην εκτέλεση του έργου του κατά τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, διαπράττει ποινικό αδίκημα τιμωρούμενο με ποινή φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη ή με χρηματική ποινή μέχρι είκοσι χιλιάδες ευρώ (€20 000) ή με αμφότερες τις ποινές.
(2)(α) Το κατά το εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου ποινικό αδίκημα διαπράττει επίσης πρόσωπο που υποβάλλει στο Διευθυντή ψευδή, ελλιπή, ανακριβή ή παραπλανητική πληροφορία, αντικείμενο ή τεκμήριο.
(β) Σε περίπτωση ποινικής δίωξης για αδίκημα με βάση τις διατάξεις της παραγράφου (α) του παρόντος εδαφίου, αποτελεί υπεράσπιση για τον κατηγορούμενο εάν αποδείξει ότι παρείχε την πληροφορία, το αντικείμενο ή το τεκμήριο με καλή πίστη και χωρίς να γνωρίζει ότι η παρεχόμενη πληροφορία, αντικείμενο ή τεκμήριο ήταν ψευδής, ελλιπής, ανακριβής ή παραπλανητική.