35. (1) Στις περιπτώσεις όπου-
(α) Λόγω έλλειψης μαρτυρίας, το Δικαστήριο-
(i) δεν προέβη σε έρευνα δυνάμει του άρθρου 6˙ ή
(ii) προέβη σε έρευνα δυνάμει του άρθρου 6, αλλά δε διαπιστώθηκε ότι ο κατηγορούμενος είχε έσοδα από διάπραξη γενεσιουργού αδικήματος˙ και
(β) ο Γενικός Εισαγγελέας-
(i) Έχει εξασφαλίσει μαρτυρία την οποία δεν είχε κατά την ημερομηνία καταδίκης του κατηγορουμένου˙ και
(ii) πιστεύει ότι η μαρτυρία αυτή δυνατό να χρησιμεύσει στη διαπίστωση ότι ο κατηγορούμενος είχε έσοδα από τη διάπραξη γενεσιουργού αδικήματος αν γινόταν έρευνα δυνάμει του άρθρου 6 κατά την ημερομηνία καταδίκης του κατηγορουμένου,
ο Γενικός Εισαγγελέας δύναται να ζητήσει από το δικαστήριο να εξετάσει τη μαρτυρία που έχει εξασφαλίσει σύμφωνα με το εδάφιο (β) του άρθρου αυτού.
(2) Το δικαστήριο εκδίδει διάταγμα δήμευσης δυνάμει του άρθρου 8 αν, ύστερα από εξέταση της μαρτυρίας που δίδεται σύμφωνα με το άρθρο 6 και έχοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης το κρίνει σκόπιμο.
(3) Για σκοπούς του παρόντος άρθρου και αν το δικαστήριο αποφασίσει να προβεί σε έρευνα δυνάμει του άρθρου αυτού, εφαρμόζονται κατ’ αναλογία οι διατάξεις του Νόμου οι οποίες θα εφαρμόζονταν αν η έρευνα είχε διεξαχθεί κατά την ημερομηνία καταδίκης του κατηγορουμένου.
(4) Αίτηση η οποία γίνεται δυνάμει του άρθρου αυτού μετά την πάροδο έξι ετών από την ημερομηνία καταδίκης δεν εξετάζεται από το δικαστήριο.
(5) Το άρθρο αυτό δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση κατά την οποία το δικαστήριο είχε επιβάλει ποινή δυνάμει του Μέρους VI.