39. Σε περίπτωση που Δικαστήριο καταδικάζει πρόσωπο για οποιοδήποτε από τα αδικήματα του Μέρους VI, σε σχέση με οποιοδήποτε προϊόν ή εκδίδει διάταγμα για δήμευση προϊόντων δυνάμει του άρθρου 20, έχει εξουσία, επιπρόσθετα από οποιαδήποτε άλλη διαταγή για έξοδα ή δαπάνες, να διατάξει το καταδικαζόμενο πρόσωπο, ή ανάλογα με την περίπτωση, οποιοδήποτε πρόσωπο που έχει συμφέρον επί των προϊόντων, να αποζημιώσει την αρμόδια αρχή για οποιαδήποτε δαπάνη στην οποία υποβλήθηκε ή δυνατό να υποβληθεί -
(α)Σε σχέση με οποιαδήποτε κατάσχεση ή κατακράτηση προϊόντων από/ή για λογαριασμό της αρμόδιας αρχής.
(β)σε σχέση με συμμόρφωση της αρμόδιας αρχής με οδηγίες του Δικαστηρίου για τη δήμευση οποιουδήποτε προϊόντος·
(γ)σε σχέση με οποιαδήποτε έξοδα επιβαρύνθηκε η αρμόδια αρχή κατά την ενάσκηση των εξουσιών της δυνάμει του παρόντος Νόμου.
40. Όταν η αρμόδια αρχή κατά την ενάσκηση οποιασδήποτε εξουσίας ή αρμοδιότητας δυνάμει του παρόντος Νόμου και τους δυνάμει αυτού εκδιδόμενους Κανονισμούς ή/και Διατάγματα εκδιδόμενα, για σκοπούς επιτήρησης της αγοράς, επιφέρει απώλεια ή ζημιά στον παραγωγό ή στο διανομέα, ανάλογα με την περίπτωση, φέρει ευθύνη για την καταβολή αποζημιώσεων στο επηρεαζόμενο πρόσωπο αναφορικά με απώλεια ή ζημιά που προκαλείται συνεπεία της άσκησης της εν λόγω εξουσίας ή αρμοδιότητας, εκτός εάν ενήργησε καλόπιστα και εφόσον -
(α) Δεν υπήρξε οποιαδήποτε παράβαση του παρόντος Νόμου σε σχέση με το προϊόν.
(β) η άσκηση της εξουσίας αυτής δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε αμέλεια ή παράλειψη εκ μέρους του προσώπου αυτού.