18.-(1) Eκτός ως προνοείται εν άρθρω 13 αναφορικώς προς την λύσιν της συμβάσεως μετά του πληρώματος, ο πλοίαρχος δεν δύναται να απολύση εν τη Δημοκρατία ναυτικόν Κυπριακού ή αλλοδαπού πλοίου άνευ της εγκρίσεως του Λιμενικού Λειτουργού ή του προξενικού υπαλλήλου, όστις τυχόν εκπροσωπεί το κράτος εις ο ανήκει το τοιούτο πλοίον, και εάν δεν λάβη επαρκή πρόνοιαν διά την συντήρησιν και διατροφήν του ναυτικού ικανοποιούσαν τον Λιμενικόν Λειτουργόν εις την περίπτωσιν Κυπριακού πλοίου ή αλλοδαπού ούτινος η σημαία δεν εκπροσωπείται εν τη Δημοκρατία διά προξενικού υπαλλήλου, ή ικανοποιούσαν τον προξενικόν υπάλληλον εις την περίπτωσιν πλοίου ούτινος η σημαία τυγχάνει τοιαύτης εκπροσωπήσεως. Πας δε πλοίαρχος, όστις απολύει ναύτην κατά παράβασιν του παρόντος εδαφίου, είναι ένοχος αδικήματος, και υπόκειται εν περιπτώσει καταδίκης εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .500:
Νοείται ότι δεν απαιτείται η λήψις τοιούτων μέτρων προνοίας αναφορικώς προς ναυτικόν ούτινος η μίσθωσις εγένετο εν τη Δημοκρατία και όστις απολύεται συμφώνως προς τους όρους της μετ’ αυτού συμβάσεως.
(2) Άνευ της εγκρίσεως του Λιμενικού Λειτουργού, ουδείς ναυτικός απολύεται εκ Κυπριακού πλοίου ή αλλοδαπού τοιούτου, ούτινος η σημαία δεν εκπροσωπείται διά προξενικού υπαλλήλου διαμένοντος εν τη Δημοκρατία, ειμή εν τω Λιμενικώ Γραφείω.
(3) Οσάκις ναυτικός πλοίου ευρισκομένου εντός της Δημοκρατίας απολύεται εν τω Λιμενικώ Γραφείω, ο πλοίαρχος του τοιούτου πλοίου οφείλει να δώση εις τον ναυτικόν κατά τον χρόνον της απολύσεως αυτής έγγραφον απολύσεως εν ω καθορίζεται ο χρόνος και η φύσις της υπηρεσίας αυτού, ο χρόνος και ο τόπος απολύσεως, υπογεγραμμένον υπ’ αυτού, ωσαύτως δε επακριβή έγγραφον έκθεσιν περί των μισθών αυτού και των εξ αυτών γενομένων κρατήσεων~ εάν δε ο πλοίαρχος παραλείψη να συμμορφωθή προς την διάταξιν ταύτην, είναι ένοχος αδικήματος, και εν περιπτώσει καταδίκης υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .750.
(4) Ο πλοίαρχος οφείλει ωσαύτως όπως, κατά την απόλυσιν αξιωματικού ή ναυτικού, ούτινος το πιστοποιητικόν ικανότητος παρεδόθη εις αυτόν και κρατείται υπ’ αυτού, επιστρέψη το πιστοποιητικόν εις τον αξιωματικόν ή ναυτικόν~ εάν δε άνευ ευλόγου αιτίας παραλείψη να συμμορφωθή προς την διάταξιν ταύτην, είναι ένοχος αδικήματος, και εν περιπτώσει καταδίκης υπόκειται εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .500.
(5) Ο πλοίαρχος, ή έτερον πρόσωπον ανήκον εις Κυπριακόν πλοίον, όστις αδίκως αποβιβάζει βιαίως και εγκαταλείπει, ή άλλως δολίως και αδίκως εγκαταλείπει εν τη Δημοκρατία ναυτικόν ή μαθητευόμενον ανήκοντα εις το τοιούτο πλοίον, πριν ή συμπληρωθή ο πλους δι’ ον εμισθώθη ο ναυτικός ή ο μαθητευόμενος, είναι ένοχος αδικήματος, και εν περιπτώσει καταδίκης υπόκειται εις φυλάκισιν διά διάστημα μη υπερβαίνον του εξ μήνας, ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .450, ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης.
19.-(1) Οσάκις απολύεται ναυτικός ενώπιον Λιμενικού Λειτουργού, ο πλοίαρχος οφείλει να συντάττη και υπογράφη εν τω καθορισμένω τύπω πιστοποιητικόν περί την διαγωγήν, χαρακτήρα και προσόντα του απολυομένου ναυτικού, ή δύναται να εκθέση εν τω αυτώ τύπω ότι αρνείται να εκφέρη οιανδήποτε άποψιν περί απάντων, ή περί τινων των τοιούτων στοιχείων.
(2) Εάν ο ναυτικός ζητήση τούτο, ο Λιμενικός Λειτουργός ενώπιον ούτινος εχώρησεν η απόλυσις, οφείλει να δώση εις αυτόν αντίγραφον του τοιούτου πιστοποιητικού ή να προβή εις την σημείωσιν του τοιούτου αντιγράφου επί του εγγράφου απολύσεως αυτού.
20. Πας όστις-
(α) συντάσσει ψευδές πιστοποιητικόν χαρακτήρος δυνάμει του παρόντος Νόμου, γνωρίζων ότι τούτο είναι ψευδές~
(β) πλαστογραφεί, ή δολίως παραποιεί έγγραφον απολύσεως, ή πιστοποιητικόν χαρακτήρος ή αντίγραφον τοιούτου πιστοποιητικού~
(γ) συνεργεί εις την διάπραξιν τινος των προμνησθέντων αδικημάτων, ή προάγει την διάπραξιν αυτού~ ή
(δ) δολίως χρησιμοποιεί πλαστογραφημένον, παραποιημένον ή μη ανήκον εις αυτόν έγγραφον απολύσεως ή πιστοποιητικόν χαρακτήρος ή αντίγραφον τοιούτου πιστοποιητικού,
είναι ένοχος αδικήματος, και εν περιπτώσει καταδίκης υπόκειται εις φυλάκισιν διά διάστημα μη υπερβαίνον τα δύο έτη, ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τας .1500, ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης.