Ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας και Δικονομία του 1964 (40/1964)

42.-(1) Εις κατάστασιν στάσεως θεωρούνται οι στρατιωτικοί οίτινες τρεις ή πλείονες ηνωμένοι-

(α) υπό τα όπλα ευρισκόμενοι αρνούνται εις πρώτην πρόσκλησιν να υπακούσωσιν εις τας διαταγάς των αρχηγών αυτών·

(β) λαμβάνουσιν άνευ αδείας τα όπλα, προσκαλούμενοι δε υπό των αρχηγών των, αρνούνται να καταθέσωσι ταύτα·

(γ) τελούσι βιαιοπραγίας κατά προσώπων ή πραγμάτων ή ταράττουσιν εν γένει την κοινήν ησυχίαν και ειρήνην, προσκαλούμενοι δε υπό παντός ανωτέρου των, αρνούνται να επανέλθωσιν εις την τάξιν.

(2) Οι υποκινηταί και οι τεθέντες επί κεφαλής της στάσεως, ως και ο κατά βαθμόν ανώτερος στρατιωτικός, είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται με ισόβια φυλάκιση. Οι λοιποί στασιασταί είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με ισόβια φυλάκιση. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός τιμωρείται και με έκπτωσιν, εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.

(3) Οι υποκινήσαντες εις στάσιν, και εάν αύτη εξ οιουδήποτε λόγου δεν συνετελέσθη τιμωρούνται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν το εν έτος.

43.-(1) Εις κατάστασιν ομαδικής απειθείας θεωρούνται οι στρατιωτικοί, οίτινες, εκτός των περιπτώσεων του προηγουμένου άρθρου τρεις ή πλείονες ηνομένοι-

(α) αρνούνται εις πρώτην πρόσκλησιν να υπακούσωσιν εις τας διαταγάς των αρχηγών αυτών~

(β) επιμένωσιν εις την υποβολήν ομαδικού τινος παραπόνου, αιτήσεως ή αναφοράς προφορικής ή εγγράφου~

(γ) υποβάλωσι κεχωρισμένως μεν αλλά κατόπιν προηγηθείσης συμφωνίας το αυτό παράπονον, αίτησιν ή αναφοράν~

(δ) βαθμοφόροι όντες υποβάλλουσιν την από της υπηρεσίας παραίτησιν επί τω σκοπώ, όπως εκβιάσωσι την αρχήν εις λήψιν ωρισμένης αποφάσεως ή όπως παρεμποδίσωσι την ομαλήν λειτουργίαν της στρατιωτικής υπηρεσίας.

(2) Οι υποκινηταί είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη. Οι λοιποί απειθούντες είναι ένοχοι κακουργήματος και τιμωρούνται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν, εάν η επιβληθείσα ποινή δεν συνεπάγεται καθαίρεσιν.

(3) Μένει ατιμώρητος, όστις εις τας περιπτώσεις του εδαφίου (1) παράγραφοι (α) και (β) υπήκουσεν εις την πρώτην πρόσκλησιν και απεχώρησεν, εκτός εάν ήτο εκ των υποκινητών, ότε τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τους εξ μήνας.

44.-(1) Εάν τρεις ή πλείονες στρατιωτικοί συνεφώνησαν και συναπεφάσισαν την διάπραξιν στάσεως ή ομαδικής απειθείας, έκαστος αυτών είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται διά τούτο και μόνον με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη.

(2) Μένει ατιμώρητος ο υπαίτιος, όστις αποχωρεί της γενομένης συμφωνίας προ πάσης ενάρξεως εκτελέσεως της συμφωνηθείσης πράξεως ή όστις αναφέρει εις την αρχήν εγκαίρως και κατά τρόπον καθιστώντα δυνατήν την πρόληψιν αυτής.

45.-(1) Στρατιωτικός, όστις λαβών γνώσιν μελετωμένης στάσεως ή ομαδικής απειθείας παραλείπει να ειδοποιήση εγκαίρως περί τούτου την προϊσταμένην αρχήν είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δέκα έτη.

(2) Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν.

46.-(1) Αξιωματικός, όστις, εν περιπτώσει στάσεως στρατιωτικών, ευρεθείς παρών δεν πράξει παν το καθ’ εαυτόν προς πρόληψιν ή καταστολήν ταύτης, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη και με έκπτωσιν.

(2) Εάν δε πρόκειται περί ομαδικής απειθείας εις την περίπτωσιν του άρθρου 43 εδαφίου (1) παράγραφος (α) τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν το εν έτος.

47. Στρατιωτικός, όστις μεταχειρίζεται σωματικήν βίαν ή απειλήν τοιαύτην, ίνα εξαναγκάση αρχήν τινα ή υπάλληλον συμπεριλαμβανομένων και των μελών του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας, εις την ενέργειαν πράξεως αναγομένης εις τα καθήκοντα των ή εις την παράλειψιν νομίμου τοιαύτης, ως και ο βιαιοπραγών κατ’ αυτού ή προσώπου προσληφθέντος υπό τούτου προς υποστήριξιν του διαρκούσης της νομίμου ενεργείας του είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εάν δ’ ούτος ήτο ένοπλος με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη~

(β) εάν η αντίστασις ετελέσθη υπό δύο ή πλειόνων, με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη, εάν δ’ ούτοι ήσαν ένοπλοι με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη.

48. Αξιωματικός, όστις, εν περιπτώσει αντιστάσεως στρατιωτικών, ευρεθείς παρών δεν πράξει παν το καθ’ εαυτόν προς πρόληψιν ή καταστολήν ταύτης, τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη ή με έκπτωσιν.

49.-(1) Στρατιωτικός, όστις προσταχθείς υπό του αρχηγού του, όπως εκτελέση οιανδήποτε υπηρεσίαν, αρνείται να υπακούση ή παραλείπει την εκτέλεσιν της διαταγής, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται:-

(α) με ισόβια φυλάκιση εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού ή εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη εις πάσαν άλλην περίπτωσιν. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός δύναται να καταγνωσθή και έκπτωσις.

50. Στρτατιωτικός, όστις διαταχθείς υπό του ανωτέρου του, όπως παρευρεθή εις ωρισμένον τόπον και χρόνον, ίνα λάβη φύλλον πορείας ή ίνα συμπεριληφθή εις στρατιωτικόν τμήμα μέλλον να αναχωρήση, δεν ευρέθη παρών κατά την ορισθείσαν ώραν, είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται εν καιρώ μεν ειρήνης με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εν καιρώ δε πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δέκα έτη.

51.-(1) Στρατιωτικός, όστις παραβαίνει στρατιωτικήν εντολήν, ως και όστις εκβιάζει τοιαύτην εντολήν δεδομένην εις άλλον στρατιωτικόν είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται-

(α) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού ή εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως. Εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός καταγιγνώσκεται και έκπτωσις~

(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δύο έτη εις πάσαν άλλην περίπτωσιν.

(2) Θεωρείται παράβασις στρατιωτικής εντολής και τιμωρείται υπό τας εν τω εδαφίω (1) διακρίσεις η υπό του στρατιωτικού παράβασις ή εκβίασις των εντολών του Υπουργού περί κυκλοφορίας των υπό του στρατού χρησιμοποιουμένων αυτοκινήτων, οχημάτων και μηχανοκινήτων μέσων οιωνδήποτε.

52.-(1) Στρατιωτικός όστις διά λόγου ή δι’ έργου ή δι’ απειλών ή καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπον προσβάλλει την τιμήν και την υπόληψιν του κατά βαθμόν ανωτέρου του, είναι ένοχος πλημμελήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη.

(2) Κατά του υπαιτίου αξιωματικού δύναται το δικαστήριον να επιβάλη και έκπτωσιν.

53.-(1) Στρατιωτικός όστις βιαιοπραγεί κατά του ανωτέρου του είναι ένοχος κακουργήματος και τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα επτά έτη.

(2) Εάν η πράξις ετελέσθη κατά την υπηρεσίαν ή ένεκεν της υπηρεσίας ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα δεκατέσσαρα έτη.