17. Καθένας ο οποίος, με λόγια προφορικά ή γραπτά, ή με συμπεριφορά, παρουσιάζεται, ή εν γνώσει του ανέχεται να παρουσιαστεί, ως συνέταιρος σε συγκεκριμένο οίκο, ευθύνεται ως συνέταιρος έναντι οποιουδήποτε ο οποίος, πιστεύοντας σε οποιαδήποτε τέτοια παράσταση, έδωσε πίστη στον οίκο, ανεξάρτητα αν η παράσταση έγινε, κοινοποιήθηκε ή όχι στο πρόσωπο που δίνει την πίστη από ή εν γνώσει αυτού που παρουσιάζεται ως συνέταιρος ο οποίος προβαίνει στην παράσταση ή ανέχεται αυτή:
Νοείται ότι όταν μετά το θάνατο συνεταίρου συνεχίζονται οι εργασίες του συνεταιρισμού με την προηγούμενη επωνυμία του οίκου, η συνεχής χρήση της επωνυμίας αυτής ή του ονόματος του πεθαμένου συνεταίρου ως μέρος αυτής δεν καθιστά από μόνη της τους εκτελεστές ή διαχειριστές της περιουσίας του ή των προσωπικών του ειδών υπεύθυνους για οποιαδήποτε χρέη που συνάφθηκαν μετά το θάνατο του.